Askıda kalan 31 yıl hastanede son buldu

Gaziantep’te 31 yıl evlilikten sonra 5 yıl evvel boşanan Huriye Akkaya ve Cemal Korkmaz çifti, bu sefer Şehir Hastanesi‘nde nikah masasına oturdular.

Geçirdiği beyin kanaması sonucu anjiyo olan ve tedavisi devam eden 52 yaşındaki Huriye Akkaya’yı 5 yıl evvel boşandığı 57 yaşındaki eşi Cemal Korkmaz, hastalığı boyunca bir an olsun yalnız bırakmadı. Geçtiğimiz şubat ayında beyin kanaması geçiren Huriye Akkaya’ya Gaziantep Şehir Hastanesi‘nde beyin anjiyosu yapıldı. Anjiyo sonrası tedavisine fizik tedavi kısmında devam edilen Huriye Akkaya’ya bu kuvvetli süreçte en büyük takviyesi boşandığı eşi Cemal Korkmaz verdi. Tedavisi boyunca Huriye Akkaya’nın yanında olan, moral veren ve umut olan Cemal Korkmaz ile Huriye Akkaya ortasındaki bağ tekrar kuvvetlendi. Hayatlarına tekrar birlikte devam etme kararı alan Huriye Akkaya ve Cemal Korkmaz çifti, alınan bu manalı kararla birlikte Gaziantep Şehir Hastanesi‘nde kıyılan resmi nikah ile tekrar dünya konutuna girdi. 31 yıllık evliliklerini çeşitli münasebetlerle 5 yıl evvel sonlandıran Huriye Akkaya ve Cemal Korkmaz, yıllar sonra hayatını yine birleştirme kararı aldıkları hastanede nikah masasına oturdu. Nikah merasiminde hastane idaresi ve sıhhat çalışanları da çiftin mutluluğuna tanıklık etti. Hislerin ağırlaştığı anlarda gözyaşları da, tebessümler de eksik olmadı. Gaziantep Şehir Hastanesi idaresi ve sıhhat çalışanları, tekrar hayatlarını birleştiren Akkaya ve Korkmaz çiftine sağlıklı, huzurlu ve sevgi dolu bir ömür temennisinde bulundu.

“Eşinin dayanağı hastanın motivasyonunu artırmış ve tedaviye olumlu katkı sağlamıştır”

Hastanın evlendikten sonra tedavisinin daha düzgün gittiğini söyleyen Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Hekimi Uzm. Dr. Müzeyyen Günay Örkmez, “Hastamız, tedavi süreci boyunca eski eşi Cemal Bey’in büyük dayanağını gördüğü için kendisiyle tekrar evlenmeye karar vermiştir. Hastanede tedavisi devam ettiğinden durumu bize bildirmiş, biz de başhekimimiz aracılığıyla görüşerek nikahın hastanemizde kıyılmasını uygun bulduk. Nikah hastanemizde gerçekleşti ve bu memnun ana mesken sahipliği yapmanın sevincini yaşadık. Kendilerine ömür uzunluğu mutluluklar diliyoruz. Hastamız inme teşhisiyle takip edilmekte olup yaklaşık 10 seanslık daha tedavisi planlanmaktadır. Tedavi süreci burada sona erse de, ilerleyen devirde yine rehabilitasyon dayanağı alması gerekecektir. İnme sonrası düzgünleşme sürecinde fizik tedavi kadar ruhsal ve toplumsal takviye de büyük değer taşımaktadır. Bilhassa eşinin takviyesi hastanın motivasyonunu artırmış ve tedaviye olumlu katkı sağlamıştır” dedi.

“Yaşandı, bitti ancak artık tekrar bir aradayız”

Yeniden evlendiği için keyifli olduğunu anlatan Huriye Akkaya, “Tabii ki güzel hissettim, keyifli oldum. Hakikaten beni hiç yalnız bırakmadı. Her manada, hem maddi hem de manevi olarak daima yanımda olmaya çalıştı. Elinden geleni yaptı ve bana nitekim dayanak oldu. Birlikte memnun olabileceğimize inandım. Daha evvel yaşadığımız tartışmaların birçok maddi problemlerden kaynaklanıyordu. Üç çocuğumuz var, iki erkek, bir kız. O periyot çocuğumu üniversitede okutuyordum ve önemli maddi zorluklarımız vardı. Bu durum meskende gerginliklere yol açıyordu. Sonra bir halde yollarımız tekrar kesişti. O da yalnız kalmaktan korkuyordu, ben de. Yaş ilerledikçe insan hayatında bir yol arkadaşı istiyor, yanında birinin olmasına gereksinim duyuyor. Tıpkı şeyleri tekrar yaşamaktan korksam da bir talih daha verdik. İnme geçirdiğimde konutta yalnızdım ve bir anda ne olduğunu anlayamadım. Kimse yoktu yanımda, bu da beni çok etkiledi. Bu yüzden birinin varlığına, takviyesine daha çok gereksinim duydum. Evet, duygusal takviye çok değerli ancak bunun yanında maddi yükümlülükler de var. İlaçlarım, tedavim, hastaneye gidiş gelişlerim önemli masraf oluşturuyor. O, vefalı bir insan. Sağ olsun, her vakit dayanağını esirgemedi. Ancak olağan ki vakit zaman tartışmalar da oluyor. Bazen olmadık bir sebepten hudutlarına hakim olamayıp tartışma çıkabiliyor. Ben de o anlarda karşılık veriyorum. Bu yüzden tartışmalar karşılıklı yaşanıyor. Lakin bu çok insani bir şey, herkesin başına gelebilir. Sonuçta insan hasta oldu diye hayatı bitmiş sayılmaz. Kıymetli olan maddiyat değil, ortadaki sevgi ve hürmettir. Sevgi ve hürmet olduktan sonra her şey aşılır. 3 çocuğumuz var. Ayrılmış olsak da aslında birbirimizle bağımızı hiç koparmadık. Görüşmeye, yardımlaşmaya devam ettik. Hiçbir vakit birbirimize sırt çevirmedik. Yaşananlar tahminen de yaşanması gerekiyordu. Yaşandı, bitti fakat artık tekrar bir aradayız” biçiminde konuştu.

“Eşimden ayrılınca çok pişman oldum”

Eşinden daha evvel ayrıldığı için pişman olduğunu tabir eden Cemal Korkmaz, “Eşimden ayrıldıktan sonra fabrikada çalışmaya başladım. Bir akşam işe giderken onu birkaç sefer aradım fakat telefonunu açmadı. Sabah saat 7’de işten çıktım, tekrar aradım fakat bu sefer de telefonu meşguldü. Meskene geldim, kapıyı açtım. O sırada bir telefon geldi. Telefonda, ‘Banyoda düşmüş, beyin kanaması geçirmiş’ dediler. Çabucak hastaneye gittik. Önce şehir hastanesinde ameliyat etmişler ancak yer olmadığı için Hatem Hastanesi’ne sevk etmişler. Orada 15 gün ağır bakımda kaldı. Sonra üniversite hastanesine gönderildi, 3-4 ay da orada yattı. Bu süreçte hiçbir vakit yalnız bırakmadım onu. Yanında oldum daima. Artık çok memnunum. Ne diyebilirim ki öbür. Aslında beyin kanamasından evvel barışmak istemişti, fakat biz o vakit barışamamıştık. Bu olaydan sonra tekrar bir ortaya geldik. Çok pişman oldum ayrıldığımıza. Tek başına hayat sıkıntı. Yemek yok, sistem yok. Daima dışarıdan yemek zorunda kalıyordum. Artık düşünüyorum da, 58 yaşındayım; meskende tek başıma bir kalp krizi geçirsem kimse fark etmezdi. Sonunda tekrar nikah masasına oturduk, evlendik. Çok şükür, artık mutluyum” diye konuştu. – GAZİANTEP

About The Author

admin

See author's posts